ağzının ortasına yapıştırmak istediğim bir çocuktur.
bir çocuk var 6 yaşında.
ev sahibinin torunu.
geleceğin itkopuk, serseri adayı.
evdeyken bazen sesini duyuyorum.
genelde öküz gibi bağırarak konuşuyor insanlarla istisna durumlar dışında.
annesine "esoğleşşek" diye bağırıyor, anne tepki göstermiyor.
babaannesine aynısını yapıyor babaanne de ses çıkarmıyor.
annem babasına çocuğun başka bir çocuğa vurduğunu söylüyor. babası "durduk yere vurmaz o." diyor.
bahçedeki sokak köpeğine yavruyken sopayla vuruyor. annesine "yapmasın, etmesin" diyorum. annesi " kocam " saldırgan olsun sopayla vur" diyor. oğlumun köpeği ben bir şey yapamam diyor."valla benim oğlum olsa ileride, böyle bir şey yapsa hiç bir şey yapamam demem, hak ettiği cezayı veririm.
bir torun daha var 4 yaşında erkek çocuğu. geldiğinde yukarıdan aşağıya ne varsa atıyor. bazen koridora işiyor. kimse "yapma, etme" demiyor. annemle babam aileye "yapmayın, etmeyin, böyle çocuk yetiştirmeyin" diyor; ciddiye almıyorlar. bu yaz samimi olduğumuz komşunun evine yumurta attı. komşu bunlarla kötü olmamak için bu durumu konuşamıyor.
işte böyle tiplerle aynı binada oturuyoruz.
cehalet böyle bir şey.
zaten gideceğiz burdan temmuz ayında.
daha düzgün bir yere.
