bir zaman leman'da ( ya da lombak ) fatih solmaz bir karikatür çizmişti. mustafa kemal oturmuş bir yere, vatandaşlarda sıraya girmiş , kuyruklar olmuş, mustafa kemal her gelene özlü bir söz ediyor, sözünü alan da aşk ve vecd halinde yaşa paşam nidalarıyla ayrılıyor oradan.
aforizması olmayan adam değildir mustafa kemal. her lafı aforizma addedilen adamdır. yani kıymetsizleştirenler yine onu apollon yapıp yerlere göklere sığdıramayanların ta kendisi.
aklıma geldi şimdi baK: türk şoförü en asil duygunun insanıdır ! [ çok daşşak lan ]
