25 yaşında insan annesi ile tanışınca içi bir tuaf olmuyor. Birşey hissetmiyor. Bir yabancı gibi, herkes gibi bir kadınla karşılaşıyorsun.
Bakıp bakıp ağlaması sahte geliyor size. Çünkü en zor zamanlarınızda yanınızda değildi. Şimdi olmasi birsey değiştirmemekte.
Duygusal olarak çok zayıf olsanız bile bir yanınız çok güçlü. Yanlız yaşamayı ayağa kalkmayı ogrenmiş, öğrenmek zorunda kalmış biri için anne, sıradan eşarp takmış bir kadından başka birşey degil.
Kırgın veya yorgun değilsindir. sadece hayatında öyle biri olmaması sıradan bir mevzudur. Çok önemli bir olay değildir annenin olmaması. Çünkü annenin ne olduğunu bilmiyorsun.
