iyi bir insan olamamaktan, temel ahlakımın bozulmasından korkmamı sağlayan hastalıktır. Bazen öyle bir şey oluyor ki; Nefsim ( psikolojiye göre eleştirisel sestir, kişinin kaygılarından ve korkularından beslenerek takıntı oluşturur, ayrıca Bilimsel de kanıtlanmıştır bağırsaklar da 2. beyin nöropsikiyatri kanıtlamıştır. ) nefsim kaygımı silah olarak kullanıyor, kaygılandığım şeyler olmuş gibi korkuyorum. Temel ahlakım bozulmasın diye bir insan acı çekmek için uğraşır mı ?
uğraşıyor işte...
daha fazla yere sıçramasın diye düşünmekten korkar oldum ve bu ağrıma gidiyor.
edit : düzeltme.
