- ama ben karımı seviyorum dedi adam.
titreyen sesinin fark edildiğini anlamış ve bundan rahatsız olmuştu. sesinin tizliği ve titrekliğine odaklanan dikkati dağıtmak için eli ak düşmüş şakaklarına gitmesi bundandı
kadınsa abartılı derecede rahat, kendinden emin ve cüretkârdı.
- ama genç ve güzel olan benim dedi dudaklarında insanı mıknatıs gibi kendine çeken zehirli bir gülüşle…
son cümle söyleyene göre bitirici son darbeydi. genç kadın şimdi oyunu bitirdiğine emin kanepeye rahat bir şekilde yerleşmiş “ uzattığın yeter, artık, yanıma gel” der gibi bakıyordu.
haklıydı da... aynen kadının dediği gibi karısı yaşlı ve ona göre çirkin sayılırdı. mantık dolu bu gerçek(!) acımasızca adamın yüzüne çarpıldığına göre karar vermesi isteniyordu.Karar vermek durumundaki adam, tercihini kesinlikle ona yani bu cümleyi söyleyen genç dilbere doğru yapması gerekiyordu. fakat tam tersi oldu.
adam, genç kadının son cümlesinin yani, “genç ve güzel olan benim” sözünün altında ezilmek ve kibirli güzele doğru eğilmek yerine adeta derin bir sarhoşluktan uyanır gibi "hayır karım" demişti.
evet, şimdi zihni berraktı. o stresli hali gitmiş yüzünde rahatladığına işaret olan bir gülümseme gelmişti.
- karıma gidiyorum dedi.
çünkü aşk, senin ve tabi ki söylediğin o söz kadar bencilce değil. kendi tarafına yonttuğun “tekil” düşüncelerinle birlikteliğimizin hatta hiçbir birlikteliğin imkânı yok. sen sadece kendini düşünüyorsun. kendine âşıksın. çünkü beni ya da bizi değil kendini seviyorsun. oysa ben eşimden hiç böyle bir cümle duymadım. o hep” biz” dedi.
genç kadının şaşkın bakışları arasında adam, yaptığı hatadan dönmenin verdiği rahatlamış ama yine de hata yapmış olmanın suçluluğuyla ve “acaba affedilir miyim?” düşüncesiyle kapıdan dışarı çıktı.
