Bugün bayraklı'da patlama oldu. Uzun zamandır evden çıkmadığım için orada olmamam konusunda kendimi özel olarak şanslı hissetmiyorum. Ama bu ülkede patlama olan yerde bulunmamak şanslı olmak anlamına geliyor. Bütün tanıdıklarımı ve sevdiklerimi bir yere kapatıp onlara hiçbir zarar gelmediğinden emin olmak istiyorum bazen. Ama görünen o ki bu gidişle hepimiz evlerinden çıkamayan esirler olacağız. Şu ülkede yaşadığım bunca zamanda bir türlu huzuru bulamadım. Ve her yer gittikçe daha da kararıyor. Bu dünyada sayısal bir veriden daha çok şey ifade ettiğim, birey olabildiğim bir yerde yaşamak isterdim. Bu patlamalarda yaralanan/ölen insanların birilerini gerçekten de rahatsız etmesini isterdim. Ölebileceğimizi bikiyorken göz göre göre okul, iş için yollara düşmemeyi isterdim. insan hayatının sistemin devamlılığından daha önemli olduğu bir düzende yaşamak isterdim. Ama olmuyor, olmayacak.
