idam günü gelip çatınca, o sevdiğim, alıştığım giysilerimi giyeceğim; postallarımı, parkamı.
beyaz ölüm gömleğini giydirmek isteyecekler, giymeyeceğim kesin. direneceğim ve giymeyeceğim.
öyle her zaman ki eyleme gidiş tavrımla gideceğim.
yok, tıraş falan da olmayacağım.
gidip, oturup, önce bir sigara yakacağım orada.
sonra demli, sıcak, güzel bir çay içeceğim.
ha bak, rodrigo'nun o ünlü gitar konçertosunu dinlemek isterim orada. sanırım, asılacak bir adamın son arzusunu geri çevirmezler. *
