otur saçlarını seveyim. hem bir masal anlatayım sana...
evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, cinler top oynarken eski hamam içinde... ben deyeyim şu ağaçtan, sen de ki şu yamaçtan, uçtu uçtu, bir kuş uçtu; kuş uçmadı, gümüş uçtu. uçar mı uçmaz mı demeye kalmadı; anam düştü eşikten, babam düştü beşikten... biri kaptı maşayı, biri aldı meşeyi; dolandım durdum dört köşeyi...
herkesin herşeyi bildiği ve herkesin hiç birşeyi bilmediği, herkesin cennetlik sayıldığı ve kimsenin cennete gitmediği, herkesin çok zengin yaşadığı ve kimsenin hiç birşeye sahip olmadığı, herkesin bahçasında incir yettiği, kimsenin bahçasında kara pancar büyümediği, herkesin mektebe gittiği ve kimsenin birşey öğrenmediği bir vakit varmış... bu bolluk ve yoksulluğun koyun koyuna uyuduğu vakitte yaşayan, iki genç varmış. bu gençler, vakti zamanında birbirlerini bir sır emanet edip, hesaplayamadıkları bir şekilde yollarını ayırmışlar. kız gitmiş kaf dağına, oğlan gitmiş Sahra çölüne. kız, krala gelin olmuş; oğlan, sahraya kervanbaşı. kız, oğlan ile konuştukları o sırrı hiç aklından, gönlünden çıkarmaz iken oğlan, işinin gücünün arasında unutuvermiş sırrını.
günlerden bir gün yine oğlan kervanı, bir yerden öbür yere, çölün sıcağında hararetinde taşır iken bir serap görmüş. gördüğü düş; zamanında sırrını kavi tuttuğu güzeller güzeliymiş. kıza seslenmiş. "nereye gidiyorsun?" kervandakiler durup oğlana bakmış. oğlan koşmaya başlamış. koşmuş, koşmuş yetişememiş. Yorgun düşüp, susuz kalınca, yığılıp düşmüş, çölün kızgın bağrına. Aynı gün olacak bu ya; kızın da, oğlanın bu hali rüyasına girmiş. Rüyasında, baygın oğlanın başını bekleyen, saçını okşayan kızın gözünden bir yaş süzülmüş. uykusunda, sayıklamış;
"oğlan yolun gözledim,
sorma nasıl özledim,
ben de bir emanetin var,
sorma nasıl gizledim.
oğlan, sırrı unuttun,
beni dağa yürüttün,
dağ başına yağmış kar,
sırrım niçün çürüttün.
oğlan, saçım uzundur,
ömrüm kısa, hazindir.
sanma sırrın dilde var,
bu sır, ahret azığımdır.
oğlan, bebek büyüttüm,
elin tuttum yürüttüm,
önünde uzun yol var,
ona sırrı öğrettim.
sır ardına düşmüşüm,
sana gönül koymuşum,
Benim de bir gönlüm var,
onu boşuna yormuşum."
demiş de demiş zavallı...
(ardı, arkası defterde. belki devam ederim.)
