Üniversite fotokopicisinde çalışırken başıma gelen durum. Ders notu, sınav notu almaya gidenler bilir. Boğuk, sıcak, nemli bir kağıt ve mürekkep kokusu. Düşünmek bile midemi bulandırıyor şu an.
Bütün herkes not almaya gelmiş. Baya bir kalabalık yani. 1. 2. 3. 4. sınıflar hepsi bir anda geliyor. Sınav haftası malum. Bizde fotokopi yetiştirmeye çalışıyoruz. Sıra böyle uzamış dışarıya kadar gidiyor. O bağırış çağırış içinde kafa da kalmıyor. Dedim biraderim bana az izin verin böyle olmayacak dışarıda 5 dakika hava alayım. Hem kafamı da dinlerim. Tamam çık sen dedi. Dışarı çıktım, başım nasıl dönüyor ama bilseniz. Sonra dengemi kaybettim, hoop göt üstü düştüm. Çocuklar, kızlar filan hep bir ağızdan gülmeye başladı. Silkelendim düzelttim kendimi, kalktım ayağa azarladım bunları. Ne gülüyorsun komik bir şey mi var diye. Anında suratlar büzülmeye başladı, kusura bakmayın özür dileriz gibisinden laflar ettiler.
Diyeceğim o ki, düşen herkese gülmeyin. Elinden tutun da ayağa kalkmasına yardım edin , belki bir sorunu vardır, hiç de gülünecek olmayan cinsten.
