şehirde büyümüş bir çok çocuğun evde civciv besleme heveslisi olmasıyla alakalıdır. dikkat ettiyseniz civciv diyorum, çünkü bir çoğu bırak tavuk/horozu, piliç olamadan ölmüştür. zaten bu civciv beslemenin tüm evreleri bir paradokstur.
+ anneee! civciv öldü.
- hadi ya, biraz daha dayansaydı kesip yerdik..
+ nası ya?
işte çocuk zaten burada afallamaya başlıyor. "yoksa o belgeseller gerçek mi lan?" sorularını kendi kendine sormaya başlıyor. sözün özü, bu civciv meraklısı çocukların bir çoğu civcivleri ezerek öldürmüştür. metal müziğin icadı da tam o zamana denk gelir.*
bu ölen civcivlerin bir çok hazin hikayesi vardır aslında. benim için en yaratıcı olanı; tek tek havaya atıp, uçmayanlarını boğmaktır. işin garibi o çocuk şimdi polis memuru anasını satayım.* çocuk işte..
aslında diyeceğim şudur ki, ozzy osbourne'de çocuk oldu lan!*
