halk arasında tasarruf yapılırsa ekonominin canlanacağına dair bir efsane vardır ki kendisi oldukça yanlış bir politikadır. abartıldığı takdirde tasarruf paradoksu denen cici bir terimi sokar literatüre.
nedir bu tasarruf paradoksu?
şimdi paralarımızı yastık altı yaptık, yaptık, yaptık, haliyle tüketim düşer, tüketim düşünce üreticinin başı belaya girer, elimde kalacak malı hiç üretmeyeyim daha iyi der. ee üretim de düşer. sonra efendim lanetler laneti kovalar ve üretemeyen sermaye sahipleri yatırımlarını azaltır. yatırım düşünce yeni üretim imkanları oluşmaz ve gelsin yerinde sayan hatta gerileyen ekonomi, gelsin işsizler, gelsin krizler.
sonuç olarak şuursuzca tasarruf yapmamak büyük veli nimet.
aşırı tüketim etkilerini ise anlatmama gerek yok sanıyorum ki malum ülkece lüks tüketimin bokunu çıkardık. hepimizde gelirimizin bir kaç katı telefonlar, hepimizde x marka ayakkabılar y marka kazaklar, en afillisinden otomobiller, kısaca ithal ürünlere sonsuz tapma durumu mevcut ki etkilerini hep birlikte de yaşıyoruz.
tasarruf - tüketim iç içe olması gereken iki konudur. layıkı ile denge kurulursa tadından yenmez. sevgili ekonomi mutlu mesut yaşar diyecektim ki dış etmenler aklıma geldi savaşlar, bombalar, çiçekler, böcekler...
