birbiriyle alakalı iki cümleyi birleştirirken virgül mü, noktalı virgül mü kullanılacağı kısmı biraz esnek gibi görünen kurallara bağlı.
özellikle noktalı virgülün nereye geleceği bir çeşit bilinmezlik olabiliyor. birbirini açıklayan, tamamlayan, bir yerinden bağlanan cümleler arasında olması gerektiği belli de, isteyen canının istediği yere bir noktalı virgül iliştiriyor artık, çok görüyoruz. okunan kitaplarda noktalı virgül seyrek de olsa görülüyor, genelde cuk oturduğu yerlerde kullanıyor yazarlar bunu. ama onların kullanımı bile bir çeşit deneysellik, bir çeşit sanat kaygısı falan taşıyor, uyduruyor adamlar.
iki nokta üst üste en seyrek görüneni belki de. onun kullanımında çok bir karmaşa yok; bir şeyin ne olduğunu açıklamadan önce koyuyorsun. mesela, elma: bir meyve, gibi.
üç nokta bitmemiş cümleye de, anlam belirsizliği olan cümleye de, düşündürücü olabilecek cümleye de, "bu konuda daha yazılır..." denen cümleye de, bir yerden kesilip alın/tılan/mış (normalde devamı ya da öncesi bulunan) cümleye de konabilir
