çoğu zaman, bugünlerde daha çok ve belki yarın bundan daha fazlası. hasret çeke çeke, özleye özleye tükenir insan. tam da o mihvaldeyken ve elinde ondan kalma bir tane yıllanmış fotoğraf varsa. kendisini imha etmiş bir insandan bahsediyorum. el sözü için bana küsen, sonra başkalarına karışan bir sevdiğim bir fotoğrafa dönüşünce. fotoğrafındaki derin ve hüzünlü bakışlarına karışan yokluğunu sanki varmış gibi sessiz sedasız, renksiz, kokusuz.. bir el sığmayan avcuna kocaman gözlü küçücük ayaklı bir kız sığar. bir fotoğrafı var bende, gece gündüz düşer içime. ömür fidanımı yolarken her gün nerde yeşerir bilmem. umutsuzluk olmuşsun, umut olmuşsun. bir fotoğrafta sevilir ve yerine koyulur olmuşsun. lambalar yanınca görünür, perdeler savurunca eğilir olmuşsun. sen bir fotoğrafta başım önümdeyken gözümden düşmüşsün. söyletmezler adımı, bekletmezler yazımı. kaldırayım başımı mor dağlara yüzünü göreyim. göstermezler. fotoğrafına parmaklık olmuş ellerim, sevsem kağıt sevdi diye gülerler...
