önce bir güzel klasik abla-kardeş ilişkisi yaşar, her gün kavga edersin. çocukluktur nihayetinde. sonra ablanın hayatına biri girer başlarsın dalgaya, "hadi yine iyisin, seni beğenende çıktı. ben başımıza kalıcan sanıyodum" falan diye. abla seni tınlamaz bile, o aşk sarhoşudur çünkü. sonra iş ciddiyete biner, abla ve müstakbel enişte parmaklarına geçirir yüzükleri. işte o zaman içinden kopar gider bir şeyler. o her fırsatta didiştiğin abla yuvadan uçacaktır. hazmedemezsin, göndermek istemezsin, sarılırsın, ağlarsın, enişte beye gıcık olursun. öyle böyle abla evlenir, durum mecburen kabullenilir, zamanla alışılır, hele birde 2 tane bıcırık gelirse dünyaya "iyi ki evlendin be abla" denilir.
