istedikleri hedefe ulaşıyor oldukları gerçeğini değiştirmek için herşeyi yapardım. Ne yazık ki artık hepimiz ruh hastası gibi dolaşıyoruz. iki adımda bir arkamıza bakmak , kalabalık yerlerden cabukca uzaklaşmak istiyoruz. Çünkü niye ?. Çünkü nerede patlayacagimizin bilgisi yok. Çünkü hiçbirimiz bütün organlarımız dağılmış şekilde ölmek istemiyoruz. Çünkü kıl vurduya gitmek istemiyoruz. Bu cunkuler böyle uzar gider. Mutluluğun sadece 1.5 saat sürmüş olması giden canlardan daha çok uzmese de ümitleri cayır cayır yakmıyor değil. Bide benim aklıma takılan bi konu var. Bu patlamalar oluyordu evet ama bunca zamana kadar hiçbir patlamada ölen insanlara şehit denmedi! !. Darbe girişimi öncesine kadar. Şimdi gerçekten patlamada ölen insanlar şehit mertebesinde ise eyvallah ama öncesi yok dediğim gibi. Bişeyler normalize edilip guzellestirilmeye mi çalışıliyor acaba ? . Oh ne güzel evladım şehit oldu diye göbek atacak bir anne tanımıyorum da o yüzden bu merakım. Başımız sağolsun.
