daha çok yalnızlık, daha çok kimsesizlik katar. yanınızda hiç kimse olmayışı değildir aslında yalnızlık. kalabalık bir çevreniz olsa bile yalnız kalmış olabilirsiniz. yada bunu seçmiş de olabilirsiniz. veyahut seçmek zorunda kalmışsınızdır.
yalnızlık insana güç felan katmaz kardeşim. olabilecek en aciz halinizdesinizdir aslında. herşey için tek hakkınız vardır. hastalanamazsınız, borçlanamazsınız, sıkılamazsınız, isyan edemezsiniz, kimsenin omzunda felan da ağlayamazsınız. mutluluğunuzu yada hüznünüzü kimseyle paylaşamazsınız. yaşadığınız herşey, hissettiğiniz herşey içinizde patlar durur, boğazınızda düğümlenir. umursanmamaktır yalnızlık. bunları birilerine anlatıyor olmanız karşısında insanların sizin hüznünüze yada sevincinize, hislerinize, duygularınıza ortak olmak istemeyişleridir yalnızlık. geçiştirilmektir üstadım. boşverilen kişi olmaktır yalnızlık.
yalnızlık sigara gibidir. ilk başladığınız zamanlarda keyif verir. size karizma kattığını felan düşünürsünüz. kendinizi milletin gözüne sokarsınız bak ne kadar farklıyım diyerek. aşırı cool olduğunuzu felan düşünürsünüz. sonra nefesiniz kokmaya başlar, elbiseleriniz kokar, terlediğinizde farklı kokmaya başlarsınız ve bu sizede iğrenç gelir. iki kat merdiven çıkmaya kalkarsınız soluğunuz kalkar, göğsünüz sıkışır ve hata yaptığınızı anlarsınız. bu yaptığınız şeyin aslında sizi çok da karizmatik göstermediğini aksine gayet aciz bir duruma soktuğunu anlarsınız. ama yalnız olduğunuz için yada bunu seçtiğiniz için kimseye derdinizi anlatamazsınız.
ahmet mümtaz taylan hocanın bahsettiği gibidir yalnızlık.
kuduz bir köpek kadar yalnızım dediği gibi...
yalnızlık insanın tecrit olmasıdır. kah bunu kendi isteğiyle yapar kah buna mecbur kalır. ne şekilde olursa olsun -bence- yalnızlık bu gezegendeki keşfedilmiş en aşşağılık durumdur. hiçkimse bunu seçmemeli ve bu durumda bırakılmamalıdır. gerçek anlamda yalnızlığı yaşamadıysanız bunun ne kadar acı verici olduğu hakkında da maalesef bir fikriniz olamaz ve umarım bunu tecrübe etmek zorunda kalmazsınız.
