şener şen artık yaşlılığın da etkisiyle unutkanlık illetine bulaşmıştır. yeni yetme bir mafya üyesinin densiz çıkışına tokat gibi yanıt verir.
akılda kaldığı kadarıyla;
_şimdi bende bir hastalık var biliyor musun. unutuyorum her şeyi, an oluyor ne yaptığımı nerde olduğumu her şeyi bir anda unutuyorum. onun için hemen şurda silahımı çekip o sefil beynini dağıtsam zerre kadar üzülmem, çünkü unuturum, vicdan azabı çekmem.
--spoiler--
sürmeli karakteri bir fenomen olmuştur. ibne başına o haddini bilmez serseriyi adeta laflarıyla düzmüştür.
filmde genel olarak oyunculuklarda üst seviye yakalanmıştır. konu zaman zaman haddinden fazla budaklanıp dağılır gibi olsa da seyir zevkini bozmamıştır, sürükleyici denebilir. yerli yapımlara önyargıyla yaklaşan biri olarak bendeki önyargıyı kırmıştır. ayrıca kenan imirzali oğluna kötü adam çok yakışmış ve oyunculuğunun hakkını da vermiş ki onu her izleyişimde kabadayıdaki rolü ve o psikopat haliyle aklımda kalacak.
oyunculuk konusundaki kendi kriterim olan bu durum burada da karşımıza çıkıyor. eğer bir oyuncu herhangi bir rolden sonra diğer bir filmde o karakteri hatırlatabiliyorsa, aklınızda bir önceki karakterinden kareler kalmışsa oyuncu rolün hakkını vermiştir demektir.
mesela; anthony hopkins yarın bir komedi filminde de oynasa hatunun dudaklarına öpüşmek için her eğilişinde ben de 'aha şimdi ısırdı' 'kaç kaç ısıracak' reaksiyonunu yaratacak. çünkü bu adam yam yam çünkü kuzuların sessizliğinde oyunculuğun anasını bellemiş. şimdi ben bunları niye yazıyorum, kenan abi hopkins kadar başarılı olduğu için mi hayır. ama yine de çok başarılı.
eğer 15 yıl sonra bir filmde ben imirzalioğlunun kabadayı filmindeki karakterini hatırlayabileceksem gidelim aramızda oscar falan yaptıralım ama sanmıyorum henüz o kadar uzun boylu değil.
