(bkz: karamazov kardeşler) dünya edebiyatının en önemli eserlerinden biri olmasından olsa gerek, ağır bir dili* olmasına rağmen nedense eli kitap gören herkes* bu dostoyevski klasiğini okuduğunu iddia edip hava atma gereksinimi duyar. arkadaş anlat bakalım ne anladın diye sorduğunuzda aldığınız yanıt baba katilliği odaklı, kısır, freud' un " ben demiştim zaten. " tipi analizlerini desteklercesine sığ cevaplardır. ama olay bu merkezde sınırlı değildir elbette. bu tarz dili ağır kitapları okumak edebi altyapı, birikim ister. yoksa zamanınızı da, eseri de mundar edersiniz. dere de ısınma turları yapmadan okyanusa açılmaya benzer bir nevi. elbet bir noktada boğulursunuz. herşeye rağmen dostoyevski sizinle gurur duyuyor merak etmeyin, idmansız edebiyatçılar sizi..
