böyle birazda çaresizlik tadında; ömrünün sonuna kadar yalnız kalacağını hisseder kişi. aileniz, özellikle anneniz yarın öbür gün evlenip çoluk çocuk sahibi olacağınızı düşünür ve yaşınız ilerledikçe bu düşüncelerini dile getirmeye başlar. türlü türlü hayaller kurar bu konu ile ilgili ama sizin aklınızda bunlara benzer soru işaretleri vardır; "ben biriyle nasıl evlenirim?", "beni kim beğenir?", "beni kim ne yapsın?"
bu şekilde düşünürken bir yandan da tuhaf bir çaresizlik hisseder ve ömrünüzün sonuna kadar yalnız kalacakmış ve günün birinde yalnız ölecekmişsiniz gibi hissedersiniz. işte bu durumun ileri seviyesi budur. yaşa göre değişir. önceleri "kimse bana aşık olmaz", "kimse sevgilim olmak istemez", diye bakarsınız; yaş ilerledikçe bu soruların yerini "kimse benimde evlenmez" alır.
hatta bunun bir üst evresi daha vardır. mesela sevgiliniz olduğu hayali bile bize saçma ve imkansız gelmeye başlar. işte bu aşamada profesyonel bir yalnız olduğunuzu kabul etmeniz gerekir.
tuhaf bir histir, kişiyi yalnız ve çaresiz hissettirir.
