uzun süren bir ilişkinin içinden her tarafın yara bere içinde çıkmışsındır. bütün o hayattaki politik davranışlarını, nabza göre şerbetlerini, zarar görmemek için insanlara ikili oynayışlarını, daha doğrusu insanlara karşı hep üzerinde olan o zırhını aşık olduğunda bi kenara bırakıp kendini en savunmasız halinde sevdiğin insana adamışsındır. o çok güvendiğin müttefiğinden bir darbe alırsın, bu öldürücü bir darbe değildir ama canını yakmıştır çünkü zırhın yoktur. sonra daha sert bir darbe gelir, bu sefer hafif bi kanaman olur ama aldırmazsın. nasıl olsa öldürmez dersin. sonra bu darbeler yavaşça artar, bir gün o kılıç her tarafını liğme liğme eder. bu darbe öldürücü olabilir. kan kaybından ölebilirsin ve artık orada kalman için bir sebep yoktur. aksine kaçman için çok sebep vardır. kaçar ve canını kurtarırsın. o kadar çok yaraların vardır ki, iyileşmeleri için fazla zamana ihtiyacın vardır. zaten bu iyileşme sürecinde yeni bir maceraya cesaret edemezsin. tamamen iyileştiğinde ise, o yaraları sana verene olan kinin ve hayal kırıklığından dolayı, herkesi onun gibi sanmaya başlarsın. ''onun en sevdiği olmama rağmen beni terketti, demek ki ona yetemedim'' veya ''bi zamanlar bana canım derken şimdi başkasının yanında, demek ki ben o başkası kadar yakışıklı/güzel gelmedim ona''
bu düşünceler beynini sürekli kemirmeye devam eder. bana kimse bakmaz artık, beni hiçbir kız/erkek sevmez diye düşünmeye başlarsın. aslında sen de birisi sana gelse bu acılarından dolayı onu sevemezsin, ama birileri sana yaklaşsın, yaralarını sarsın da istersin bir yandan. bu böyle bir zaman devam eder. sonra bigün öyle biri karşına çıkar ki, geçmiş her şeyi unutursun.
ayrıca, zaten bana kimse bakmıyor vs. diye düşünmek bencillik gibi bir şeydir. eğer çok yakışıklı veya çok güzel biri değilsen zaten kimse sana hayran hayran bakmaz, mesajlar atmaz, arkadaşlık istekleri göndermez. bizim gibi standart insanların hareketli bir aşk yaşamı olmaz. bir gün biriyle duyguların öylesine kesişir, birbirinize öylesine uyarsınız ki, bir bakmışsınız aşıksınız. o yüzden her şeyi akışına bırakmak lazımdır. sürekli aşkı düşünmek zamanla özgüvensizlik yapar, toplum içinde silik bir tip olmaya başlar ve bunun farkına bile varmazsınız.
yaşayın hayatınızı bildiğiniz gibi. aşkı beklerken çok şeyi kaçırabilirsiniz sevgili dostlar. hayat çok kısa.
