benimdir. başbakanlıktan emekli bir babam var. 3 yılda bir ya başka şehre tayin olduk ya da aynı şehirde ev değiştirdik. doğru düzgün bir ilkokul arkadaşım olmadı. ya da yıllar önce kaybettiğim şeyi kutuları karıştırarak bulamadım. evin hiçbir yerinde anılarım yok. şuan bulunduğumuz evde 5. yılımız. hepimiz için bir ilk resmen. değişik duygular yaşıyoruz.
edit: arkadaşlar tayin olup durmamız sizi neden bu kadar üzdü anlamış değilim?
