Bu ülkede hala iyi insanların azda olsa olduğunu gösteren bir haberdir. yolda ailesiyle birlikte arabada giderken kontrol yapan trafik polisini görüp, o polisin soğukta üşüdüğünü düşünüp ağlayan bir çocuk var. Ailesiyle eve gittiği halde çocuk ağlamaya devam ediyor ve daha sonra ailesiyle birlikte yeniden geri dönüp polisi buluyorlar. Ve küçük çocuk polise sarılıp ağlıyor. Poliste kendisine teselli veriyor, sen sarıldığın için ısındım ben, artık asla üşümem diyor ve daha sonra çocuk evine gidiyor.
Tam 1 yıl geçiyor ve bu seferde güzel yürekli polisimiz, bu güzel yürekli küçük kardeşimizi buluyor ve evinde ziyaret ediyor. Ne kadar güzel bir haberdi o öyle. O kadar kötü olaylar olurken böyle güzel birkaç olaya denk gelmekte bizi fazlasıyla mutlu etmiyor mu?
Ayrıca haberleri izlerken bu ülkede hala ümidin tükenmediğini ve güzel yürekli insanların hala varolduğunu gördüm, istemsiz bir biçimde gözlerim doldu ve mutluluktan ağladım. Daha öncesinde ise gelen zam haberlerine olan sinirimden ağlamıştım. Ne olursa olsun bu ülkede bir şekilde hep ağlıyoruz. Haberler iyide olsa, kötüde olsa.
