Geçenlerde tramvayda bir çarşaflı kadın gelip bana bir şey söyledi. O an şaşırdım ve nedense ürktüm. Sonra ne dediğine kulak verdim ve üzerimdeki kiyafetle ilgili bir sey sordu bana.
Neden korktuğumu sonra ciddi ciddi düşündüm ve bu insanların toplumun dışına itildiği, görmezden gelindiğini, sanki sıradan kimseler değil de belki bizimle aynı dilini bile konuşmayan insanlar gibi algılandığını gördüm. Benim bile bir çarşaflı kadına kendimi yakın görememem toplumun yıkılmaz ve aslında iğrenç olan tabularıyla yetişmemin bir sonucu.
Bir çarşaflı kadin araba kullanamaz, bir başı açık kadınla arkadaşlık edemez, okula gidemez ya da çalışamaz diye bir şey yok. Olmamalı. Mini etek giymek özgürlük de neden çarşaf giymek degil? Şimdi bu kiyaslamayi yaptığım için bile tepki verecek zihniyetsiz ınsanlar çıkacaktır. Ama herkes kirli kalplarinin kininden arınıp karşısındaki için empati yapmayı denemeli. insan olmak bunu gerektiriyor. Tabi hala insansanız...
