Garip bir his. Geçen sene ablamın düğününde nikah şahidi olmuştum. Normalde ablama kayınpederi; damada da bizim peder şahit olsun diye anlaşmışlardı. bir gittik anne baba şahit olamaz dediler. Gözler biraderle bana döndü. oturduk masaya daha yanımda kimliğim yok amk. Hayatımda en özenle attığım ve muhtemelen en mal gibi imzamı o zaman attım. Bir de poz verdim fotoğrafçıya sanarsın futbolcuyum bir atkım eksik. Ayrıca insana büyüdüğünü hissettiriyor gerçekten.
