biraz özel bir mesele olmasına rağmen nedense bunu sizinle de paylaşmak istedim sözlük camiası. sanırım endorfin hormonundan kaynaklı bir gerzeklik bu yapacağım.
başlığa dün diye yazdım ama olay olalı bir kaç gün oldu. eşim evlendiğimizde çok ama çok zayıftı. doğal olarak parmakları falan incecikti. hani iki parmağı benim bir parmağım seviyesinde diyebilirim. bu arada eşim benim ilk sevgilim ve ilk kız arkadaşımdır. sağ olsun bu evlilik öncesi de her konuda (özellikle maddi) bana yardımcı oldu ve hiç üzmedi, onu isterim bunu isterim demedi. evlenelim gerisini daha sonra birlikte hallederiz kafasındaydı hep. bu anadoluda kolay göreceğiniz bir durum deiğildir. evlilik arifesinde ritüellere bağlı kalınarak bir tek taş bir de alyans alındı. malum, biri nişanlılık döneminde diğeri evlilik döneminde takıldı. aradan yıllar geçti, mevlam bağışlasın bir de evladımız oldu. eşim de üç dört kilo aldı ve parmakları az da olsa genişledi. daha önce alınan yüzükleri kullanamaz, kullansa da çok rahatsız oluyordu. ancak kendisi bunları kullanma konusunda çok hassas ve yanlış anlaşılmaktan hep korkar. bir de erkek ağırlıklı bir yerde çalışyor olmasının verdiği bir korunma iç güdüsü var sanırım. bir kaç kez en azından alyansı yenileyelim dedi ama bir türlü yüzüğe para ayıramadım. ödemelerimiz ve çocuğun bakıcı parası falan beni bir hayli yoruyor. iki hafta önce arabayı sattım ve ödemelerde ciddi bir yere sahip olan araç ödemesinden kurtuldum. borçları sıfıra yaklaştırdık daha küçük bir araba aldık ve rahatladık. tabi ben de eşimi mutlu etmek adına elimde kalan bir miktar parayla daha önce istediklerini almaya çalışıyordum. çocukla birlikte bir avm ye gittik ve eşim yüzüklere bakmak istediğini söyledi. ben çocukla ilgilenirken kendisine sen git bak ben bunu az oyalayayım sonra yanına gelirim dedim. çocuğun oyuncağını aldık ve eşimi aramaya başladık. bir takı dükkanında kendisini görüp içeri girdim. yüzüklere bakıyordu. bana bir kaç model gösterdi. ben de beğendiğim modeli söyledim. neyse birini almaya karar verdi ve ben dükkan sahibiyle daha önce neler konuştuklarını bilmediğim için altın mı bu başka bir şey mi dedim. adam tebessüm ederek "abi 15 tl ye altın mı olur" dedi. benim haberim yoktu dedim ve cidden altın alacak zannediyordum dedim. sonra daha kalitelilerini göster dedim. altınla ayırt edilemeyen modelleri gösterdi ve içlerinde gerçekten çok güzel modeller vardı. bir tanesini aldık 40 tl ödedik ve dükkandan çıktık. eşime "neden altın almadın" dedim. o da "altınımız zaten var. amaç parmakta görünmesi, daha önceki yüzükleri rahmetli baban aldı anısı var, satamayacağımıza göre altın almaya lüzum yok."dedi. inanın altın almaya hazırken bile eşimin bu davranışı beni kat ve kat mutlu etti. sonra iyi ki seninle evlenmişim sultanım diye içimden geçirdim. mutlu mesut oğlumuz eşim ve ben eve döndük.
arkadaşlar bir birinizi üzmeyin, birilerinin üzeinizde oluşturduğu pırlanta şu bu baskısına yenilip aranızı bozmayın. birlikte mutluluğu arayın. bunu da metalarla yapmamaya çalışın. biz öyle yaptık ve toplam 15 yıllık birlikteliğin 8 yıllık evliliğin içinde bir kez bile ciddi tartışma yaşamadık.(çok şükür)
sonradan not: en başta yazdığım başlığı, uygunsuz olması sebebiyle değiştirmek istedim ama beceremedim.
