atatürkçülük; hiçbir menfaat beklemeden, gönülden atatürk'e bağlı olmaktır. dünya görüşünü, devrimlerini, medeniyete dönük yüzünü hayat felsefesi olarak benimsemektir. elbette örnekleri çoğaltmak mümkün, ancak konuyu özetlemek açısından bu kadarı dahi yeterli olacaktır.
tayyipçilik; elbette gönül bağı olanlarla birlikte, büyük çoğunluğunu menfaatçi, yalaka, içten pazarlıklı, çıkarı için mesai arkadaşı hatta komşusuna dahi "fetö'cü, pkk'lı, işid'li vs..."iftirası atacak kadar karakteri yanar dönerli kimselerdir.
örneğin; örneğin ölümünün üzerinden 78 yıl geçen atatürk'ten, "atam be, bizim bir ihale işi vardı n'oldu o" yada "atacım bizim gerizekalı bir yeğen var, kafası hiçbir sınavı kazanmaya basmıyor, münasip bir işe yerleştiriversek" gibi taleplerde bulunamadığınız için üzülmezsiniz. zira o kişi vakti zamanında size en büyük iyiliği (bakın peşkeş demiyorum) silah arkadaşları ve kahraman halkla ülkeyi düşmandan temizleyip, cumhuriyeti kurarak yapmıştır.
dışarıdan tayyipçi gibi görünüp, kapalı kapılar ardında nasıl yaşadığı herkesçe bilinen bir sürü ünlü sanatçı, işadamı, akademisyen, vatandaş var bu ülkede. keza ülkede neredeyse adım başı açılan tesettür mağazaları da aynı şekilde. buram buram sahtekârlık kokan hareketler.
işte bu iki kavramı jilet gibi birbirinden ayıran fark da bu, biri samimi, öteki hikaye!
