bir kadınla tanıştım geçenlerde, zeynep idi ismi.
kültürlü, bilgili hatta bence bilge bir kadındı, duruşundan belliydi,
biraz muhabbet ettikten sonra asıl dikkat ettiğim noktaların onda da olduğunu gözlemledim; o da benim gibi garibandı ve yoldaşımdı.
hareketlerinde hiçbir abartı, samimiyetsizlik, yapaylık yoktu,
o kadar içten ama yılış yılış değildi ki,
onu tanımanızı isterdim.
sadece bir ya da iki saat muhabbet etmiştik,
kadın sorunu, kendi hayatımıza dair problemler vs.
bir iş meselesi olduğunu ve olursa adana'ya gideceğini söylemişti,
dün aynı yerde tekrar gördüm onu, vedalaştık,
bana "bu kitabı bugün almıştım sende kalsın istiyorum." dedi,
"sema kaygusuz-esir sözler kuyusu".
severek okuyorum. gözlerim de doluyor,
zeynep ablayı ilk görüşümde daha ciğerime sokasım gelmişti,
gidişi de duygusal anlamda yıprattı biraz beni: yaşanmamışlıklardan konuşulmamışlıklardan ötürü.
