anlık gaza geliş.
küçük de değilim, kemik çerçeveli gözlükler çıkmıştı o yıllarda, hani kolay kolay ortadan ikiye ayılmayan, ordan hatırlıyorum.. gittim şaplattım şuanda büyük saygıyla bahsettiğim enseye. adam, kulakları çınlasın, gene de sakin sakin, 'beraber mi bot bağladık?' dedi. evlat işte.. 'atatürk ne demiş boş bulduğun enseye vur demiş' dedim. gene böyle pişkin olsaydım da daha orjinal bişi deseydim keşke, değseydi. girişti bu, bayılmışım. sonra bişi yokmuş gibi beraber gözlükçüye gitmiştik. o enseye bakamadım bir daha. ense ne demek unuttum. yıllar sonra volkan demireli görünce hatırladım yeniden. tam şaplaklık ense.
