bir hoşça kal demek, bir kendine iyi bak demek, mutluluklar demekten daha zor elveda.
sanki sitemkar bir terkediş hissi uyandırıyor.
planlar yapılır, hayal dünyasında elveda oyunu oynanır.
ayrıntılar not edilir.
beğenilmeyen kısımlar sil baştan tekrar yazılır.
sonra bi kitap alırsın eline.
bir muhabbetin ortasındaki bir söz duyarsın.
tvde kanal ararken bir film kesitine denk gelirsin.
bir ilişkinin tartışmasına denk gelirsin.
planlarını tekrar gözden geçirirsin.
ölmek mi daha kolay, bununla ölmek mi?
bu ikisi arasında seçim yapamayışına her gün biraz daha sinirlenirsin.
sonra kendine kızmaktan vazgeçip hiçbir şey kurmamış gibi, sevmemiş gibi, korkmamış gibi, özlememiş, birşey değişmemiş gibi yaşarsın.
ve bilirsin ki.
elveda sözcüğünü ağzına alacak kadar korkak değilsin.
bir sevmenin bin defa ölmek olduğunu iliklerine kadar hissetmektesindir ve bunu kimsenin değiştiremeyeceğini bilirsin.
hep aynı söz çıkar dudaklarından beş saniye önce öleceğini sanırken.
-nasılsın?
-iyiyim.
soru aynı. cevap aynı.
nasılsın sesini duymadan önceki nasılı değil şuan'ı merak ediyordur.
sesinin onu hep iyi ettiğini bilir.
belki beş saniye önce değil ama şuan iyidir.
şuan'dan öncesiyle ilgilenmiyordur zaten.
yanında olmamakla bunun mesajını vermiştir.
iyiyim sesini duymadığı zaman çoktan elvedasını duymuş olacağını da bilir.
