1972(sessizlik). kanla kirlenmiş evrak (sessizlik). ismet özel kendi sesi ile söylediği destanına böyle başlıyor. sonra yavaş yavaş içimize işliyor sözleri kendi sesi ile. öyle güzel söylüyor ki karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında diye diye insanın hayatın suratına tüküresini getiriyor.
küfre yaklaştıkça inancım artıyor dizesinde artık düşünme melekelerimizi elimizden alıyor ismet özel. şiirin başındaki sessizlik oluveriyorsunuz. kime gitseniz artık hep sesiniz kısık/kim size gelse hep sessizlik.
altında ezildiğimiz bir taşı sırtımıza yüklüyor ismet özel. haydi bakalım, ha gayret deyip sessizce gidiyor bize kalan boşlukları nasıl dolduracağımızla ilgili soruları aklımıza bırakıp. işte bu noktada aklımda dönüyor girdap;
