yağarken üstümüze
dertler, belalar.
atılırken gövdemize,
nefretle gerilmiş oklar.
kapatılıyorsa üstümüze
herkese açık kapılar...
lutfediliyorsa payımıza
ayrılıklar,yollar
ve biz,
yine de öylece bekliyorsak,
sakin duruyorsak.
zannetme ne korkak,
ne de deliyiz.
sadece şunu biliriz
kâbe’nin değil
develerin sahibiyiz
