Daha 8 yaşında dünyan yerinden oynamış ve o kabus akşamın gecesin de ellerini inceleyip goz yaşlarınla 'allahım ben daha çok küçüğüm ben bu küçücük ellerimle ne yapabilirim ki' demiş ve korku, belirsizlik, yalnızlık, endişeyle yeni ve zor bir hayat getirecek sabah için uykuya daldıysan. Ve sonra ne olursa olsun ağlama, vazgeçme, hataya düşme, yorulma şansın olmadan yılmadan büyümüş isen. Asla söze getirmeyeceğin histir.
