bugün saatimin duruşunun 30. günü gözlerim açık.
serum şişesinin içindeki kırmızı lepistes balığı bana merhaba diyor. etraftan acaip sesler ürkütüyor içimdeki karanlığı.şırıngalardan uykular zerkediyorlar hayallerime. hayatımın nasıl insaların ilgisinde olduğu umarsızlığı ile bakıyorum etrafa nerdeyim ben böyle nasıl bir görüntüm var benim. göbekli insanlar gelip gidip gülüyorlar. hayat nasıl bir zaman dilimi. tramisu tadında günler olmuş mudur benim zamanımda. güller açıyor avuç içlerimde. sahi gül ağaçları gülümseye biliyor mu? gülümsemeyen gül ağaçları neye yararki bu pili bitmiş saatim için... lepistes balıkları gülümsüyor serum şişelerinden bana bakıp. hayat dediğimiz başkalarının gülümsemeleri ile aşağılık bir hal alırmı ki?ayağa kalkabilmek başarının anahtarı mıdır? acaip ışıklar süzülüyor üstüme kamaştırıyor gözlerimi. yanaklarımda bir ıslaklık var ağlamak nasıl bir şey ki yatağa bağlı hayaller için...
