sürekli yanlış anlaşıldığımı. iyi bir şey yapsam bile hep yanlış anlaşılıyor ve yorumlanıyorum. aslında içimde en ufak bir art niyet ve kötü bir düşünce bile yokken yaptığım davranış ve kurduğum ilişkiler dışarıdan bakılınca o kadar yanlış anlaşılıyor ki.. sırf bu sebepten yaptığım her aşama ve davranışı konuyla ilgili kim varsa en ince detayına kadar anlatmak ve içerisinde bulunduğum ruh halimi en iyi şekilde betimlemek zorunda hissediyorum. çünkü ancak bu şekilde anlayabilir karşıdaki kişi benim neyi neden yaptığımı. eğer ki beni tam manasıyla çözememiş birisiyse ve olaya dışarıdan bakıyorsa gerçektende bazı şeyler yanlış anlaşılmaya alenen kurban gidiyor.
hatta ben bile olayları yaşayan kişi olmayıp her şeyi dışarıdan duyan veya izleyen kişi olsaydım muhtemelen ben bile kendimi yanlış anlardım.
sırf bu yanlış anlaşılma yüzünden çok güzel bir ilişkim bitti. hemde hiç olmadığı kadar güzel bir ilişkiydi, hayatımda ilk defa bir şeyler yoluna girecek ve mutlu olacağım inancına kapılmış umutlanmıştım. ama sevdiğim kişi bile yanımda olup bana güvenemedi. daha sonra kendimi onun yerine koydum ve onun gördüğü açıyla baktım, verdiği kararda haklıydı ancak ben de haksız değildim ve yanlış bir şey yapmamıştım. ama neyse ne.
