insanı çıldırtır başkasından ziyade insanın kendinden duyduğu yüreğine aniden serpilen şüphe. Kemirir. Bitirir.
Güven kaybının başladığı andır. Azıcık hissedildiginde tamamdı! Zehirli sarmaşık gibi beyni cevreleyip nefesi daraltır. Ortalık buz keser öyle kalırı... Kimse el atamaz. kendiyle cebellesir sonra sessizce uzaklasirdi herkes. Çünkü herkes bilir ölümcül hastalıktı, bulasirdi. Bi bakışla bi sözle bir yolunu bulur uzayabildigi yere kadar uzardi, sarardı bu zehirli sarmaşık. Yersizse yitirildigi ve yitirdigiyle kalırdı insan...
