yurtdışında da bulundum. orada da otobüse bindim. emin olun dünyanın hiçbir yerinde türkler gibi otobüs kültürü göremezsiniz. insanlar daha otobüs gelmeden önce sıraya giriyorlar ve hiçbir şekilde bir ittirme kaktırma yok. 100 kişi bir otobüsü beklese dahi herkes tekli sıraya girer, kimse de araya kaynak yapıp oturmaya çalışmaz. insanlar birbirlerini tanımasalar dahi inanılmaz derecede saygılılar ve kibarlar. bakın geçen gün tanık olduğum bir olaydan örnek vereyim. metrobüsteyiz ve metrobüs tıka basa dolu, tıka basa dolu metrobüs dediğim metrobüsü tanıdığınızı varsayıyorum. neyse zeytinburnu durağına geldik adamın teki inmeye çalışırken heralde ayakkabısının altı başka bir adamın pantolonuna sürtmüş olacak ki adam "ya kusura bakmayın" diyor ve kapıya doğru hareketleniyor. öteki adam direkt olarak "hayvan herif pantolonun ağzına sıçtın" diyerek devamında bir pantolon uğruna ki 2-3 kere vursa pantolona bi halt kalmayacak; ulan öyle bir küfür mü varmış diyeceğiniz küfürleri dizmeye başlıyor arkasından.
geçen günlerde benim başıma gelen bir olaydan örnek vereyim, kadıköy'de bir cafede üst kata çıkmak için bir seferde tek bir kişinin geçebileceği bir merdivende ilerliyorum. yarısına geldiğimde üstten aşağıya inmeye çalışan bi kızla karşılaştık. sürüne sürüne geçebilirdim ama kibarız ya, evrimimizi tamamlamışız ya birde malum karşımızdaki bir bayan; ya dedim geri ineyim rahat rahat insin aşağıya. çıktığım 20 merdiveni geri indim, hanımefendi hazretleri de rahat rahat indi. teşekkür etmeyi, fransız prensesi samimiyetsizliğiyle merci demeyi geçin; yüzüme bile bakmadı.
insanlarla en çok muhatap olduğum yer olan metrobüslerden, otobüslerden yüzlerce bunun gibi örnekler verebilirdim aslında ama artık o kadar çok olay yaşıyorum ki, insanların kabalığı o kadar sıradanlaştı ki; yakın geçmiş dışında artık aklımda bile kalmıyor çoğu olay.
