tam olarak tükenme noktasında olmamaktır aslında. tükenme noktasında olunca insan nasıl göründüğünü, ne kadar güçlü göründüğünü düşünmüyor bana göre. maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisindeki gibi, önceliklerin değişiyor. güçlü görünmektense böğründeki acıya rağmen yere yığılmamak, yürüyebilmek, şu araba gelip bana çarpsa keşke diye düşünsen de karşıdan karşıya geçebilmek önceliğin oluyor. bunlar olurken de tabii gözünde bir miktar titreşim modunda yaş, tipinde berduşluk, yüzünde savaş oluyor. karnın bile aç oluyor mesela, yemek bile geri plana gidiyor, karatay diyetleri falan halt ediyor, o arada anlamadan uğraşmadan eriyip gidiyorsun. işin özü, güçlü görünmek falan umrunda olmuyor tükenme noktasındayken. yaa evet bir arkadaş birkaç kere tükendi de, ooordan biliyorum.
