ofis çevresinde (ofis diye belirtmek istedim illa, kendimden soğuyorum bazenleri) daha önce tenezzül edilmeyen, bağımlılığın getirdiği zorunlulukla dahil olunan tek mekan olan cafede, toshiba lcd televizyonda neyşınıl cografiği izlemenin tadına bir başka türlü varılmasını sağlayan yasak. tadı ekşi. bunu belirteyim. neden bu kanal? sormadım. canın öyle isteme meselesinden öte bişey olsa gerek. "sana hesap mı verecem?" felsefesi de olabilir mesela bunun cevabı. üstün körü geçmek istedim hal böyle olunca. her gün mü olur?. olabilir beğenmiyorsan gelme veya izlemek zorunda değilsin. napim diğer masalara mı bakim? diye cevap versen. yok. evet. her gün, her saat, tek kanal çalışıyor. mecburen bakıcan, yaktığın sigaranın verdiği hazla, içeriğini önemsemeyip huşu içinde öğrenme delisi olucan. orada olamadığın saatlerde takıldığın bişey olursa hesabı öderken kasadakine sorabilirsin
"o ceylana noldu abi, aslanlar yedi mi?" falan diye.
bir tırtıl nasıl kelebeğe dönüşür? ve bir hemstırın sindirim sistemi nasıl çalışır?
ağlama isteğini çok görmemek lazım sanki. amin. böhüüğğğ..
