ilkel toplumlarda avcı erkeğin kadına sunabileceği yegane şey besindi. bazı erkekler bunu karşılar bazıları ise eksik kalırdı. kadınlar güçlü olanı terih etti. zamanla herkes güçlendi. çünkü sadece gücün soyu üredi. herkesin avlanabildiği bir komünde kadın değerli olanı avlayanı seçti. avlanması en zor olan aslanı, leoparı avlayan adam derisiyle kadınının üstünü örttü. en güçlü erkeğin kadını diğer kadınlar tarafından kıskanıldı ve leopar deseni vahşetinden seksiliği ve nadirliği temsil etti.
sonra bir gevşek çıktı. avlanamadan, bir boka yaramadan, avel avel dolaşırken parlayan bir taş gördü. elmas dedi. al karıcım. bu kimsede yok. şimdi en değerli şeye sen sahipsin. kadın buna inandı. ve zayıf erkeklerle üremeye başladı.
kadın çağları yönettiği gibi kahpeliğiyle -ki dünyanın en eski mesleğidir- kendini bir objeye kendi elleriyle dönüştürdü.
