izmirdeki ilk yilim. bindim izbana eve gidiyorum. izban oyle cok dolu degil ama yine de ayaktayim. neyse bitane iyi giyimli zenci var caprazimda oturuyor, etrafi seyrediyor falan. dedim bu adam kesin turist. elimde de kitaplar var simdi kesin bana x e nasil gidecegim falan diye sorar. basladim dusunmeye. bi 5 dakka dusundukten sonra kendimi ifade edecek biseyler buldum. tam hazirim; adamin sormasini bekliyorum. o esnada adam telefonunu çıkarıp birisini aradı. pürdikkat hangi dilde konusacak diye bekliyorum. adamin selamunaleykum abi demesiyle neye uğradığımı şaşırdım. o an dünyam anlamsizlasti. kendi kendime fatih terim ingilizcesiyle birkaç anlamsiz kelime mırıldandım. adamin kusursuz turkcesini duyunca hepten şaşırdım. adam senden benden iyi turkce konusuyordu. daha sonralari öğrendim ki izmir zencilerin yoğun olarak yaşadığı yerlerdenmiş adam da onlardan biriydi heralde. bu da böyle bir anımdır. izban diyalog falan diyince anlatayim dedim.
