özlediğim türkiyedir. 3. köprümüz yoktu, avrasya tünelimiz yoktu, duble yollarımız yoktu. asgari ücret 500 tl falandı ama dolar da 1 tl den düşüktü. bir ev hanımı 5 tl ile 1 hafta yetecek kadar sebzesini, meyvesini, sütünü, yoğurdunu alırdı pazardan.. ev kirası 75 100 tl idi mesela. bankalara tonla borcumuz yoktu. kimse ömür boyu ödemekle yükümlü olacağı saçma salak borçlara girip 0 km araba ve ev almazdı. cebindeki parası neyse herkes ona göre davranırdı.
hem her gün sokaklarda, meydanlarda bombalar patlamazdı. iki üç tane bela vardı. biri arada bi uğrayan el kaide, diğeri devlet destekli sünni hizbullah, bir diğeri doğuda oluk oluk kanın akmasına sebebiyet veren pkk. onlarda 2002 tarihinde tamamen susmuş vaziyetteydi.
istanbul denen leş metropol hariç sokaklarımız güvenliydi, kadınlarımızın başı açıktı, mini etek giyebilirlerdi kimse onlara tecavüz etmek, otobüste yüzüne uçan tekme atmak hakkını kendinde bulmazdı. tecavüz vakaları şimdikinden yüzde 500 azdı. çocuk istismarı da öyle çünkü cemaatlerin yurtları yoktu pek. kadın cinayetleri de şimdikine göre yüzde bilmem kaç yüz azdı.
işsizlik vardı ama uzun sürmezdi, iş isteyen bi şekilde bir fabrikada kendini kurtarırdı. üniversiteli işsizler ordusu diye bir kavram yoktu. o zamanlar büyük fabrikalarımız da vardı ve halkındı. tekel, petkim vs. vardır daha hatırlayamıyorum uzun zaman oldu. devletin çok köklü şirketleri vardı türk telekom, ptt gibi.
özet: ülkenin anasını siktiler. ve tek bir sorumlusu var o da cehape zihniyeti.
not: bi partili değilim.
