bugün kendimde keşfettiğimdir. geldim 22 yaşıma hala kendimle ilgili yeni şeyler keşfedebiliyorum.
ne düşünüyorsam kabak gibi görünüyor karşıdan. sıkılmışsam suratım asılıyor, sevinçliysem gülmemi bastıramıyorum. sanki neden bastıracaksam. mimikler de bi işe yaramalı di mi? içine atmaktan doldurmaktan iyidir. aslında belli etmek lazım kırıldıysan kırıldığını, üzüldüysen üzüldüğünü.
bu entrymi de sağ yanağımdan bir makas alarak bitiriyorum. canım ben, beni seviyorum.
