Paranoyaların kucağında
Dağlar gibi evham biriktirdim
Son sükûnet katığımı
Vahşi şüphelere yedirdim
Hüzün taş boğazımda
Kesik kesik çıkar nefesim
Tenhalarda yalnızım
Bitti kendime güvenim
Korkular uçuşur odamda
Bilirim artık tekin değilim
Ancak gelişin, gülüşün
Adımı söyleyen sesin
Dağıtır başımdaki şu zemheriyi
Ulaşırım belki o zaman bahara
O zaman kalkabilirim
Belki, belki ayağa
Oysa bekletme demiştim
Gecikme, erken gel demiştim
Şimdi yoksun bak yine
Farkındayım kıskancım
Hatta belki de hastayım
Biliyorum, biliyorum
Ben hiç iyi değilim
