Onlar
Bazen diyorum ki,
Acaba nasıl yaşıyor
Neler hissediyorlar?
içlerinden ne düşünüp
Neler geçiriyorlar?
Acaba nasıl, evet nasıl
Sıradan bir insan gibi
Nefes alıp verebiliyorlar?
Kızıl saçlarıyla doğan güneşe,
Öteleri gören bebeğin gözlerine
Korkmadan nasıl bakabiliyorlar?
Masum gözyaşına, güluüseyen bahara, açan çiçeğe,
Nasıl tahammül edebiliyorlar?
Ya ansızın gelip duran ölüm haberine
Nasıl dayanabiliyorlar?
Hani şu kalbinden, vicdanından ve fikrinden,
Bir elbiseden kurtulur gibi sıyırıp atabilenler.
Ne hamiyet, ne şefkat ve ne de acıma…
Hissetme, düşünme, üzülme.
Bu kadar basit mi ha!
Bazen diyorum ki,
Olsun da nasıl olursa olsun diyebilen
Vefasız, bencil ve kalpsiz,
Tanısaydım o haz kölesini.
Hiçbir kalp acısı duymadan
Her bedenden zevk alabilen
insan kılığındaki garip şeyi...
Ne hamiyet, ne şefkat ve ne de acıma…
Hissetme, düşünme, üzülme.
Bu kadar basit mi ha!
Bazen diyorum ki görseydim
Küfürler edip, yumruklar sallayan,
Ki zavallı bir biçareyedir çok zaman,
Zalim, hain ve gaddarı…
Kutsalsız, gayesiz ve hesapsızı
Geçmiş ve geleceğin katili…
Ne hamiyet, ne şefkat ve ne de acıma…
Hissetme, düşünme, üzülme.
Bu kadar basit mi ha!
Bazen diyorum ki,
Acaba nasıl yaşıyor
Neler hissediyorlar?
içlerinden ne düşünüp
Neler geçiriyorlar?
Acaba nasıl, evet nasıl
Sıradan bir insan gibi
Nefes alıp verebiliyorlar?
