Kahramanlar diyorum adlarına,
Çünkü çook yakışıyor bu onlara.
Belki ne taç var başlarında,
Ne de kan parmaklarında.
Kimi yaşlı, kimi gencecik daha
Ve ne garip,
istisnasız hepsi fukara…
Kim mi bunlar?
Günün en erken zamanlarında
Dalanlar maişet kavgasına.
Hayatlarını şöyle koyup bir kenara
Naçar bakanlar akıp giden yaşama
Kimi ağır taş taşır sırtında,
Kimi ciğersiz birinden kahır!
Belki beçaralar, yoksullar amma,
Namusla yaşarlar, namusla!
Olsa da rızıkları feleğin ağzında
Fakat muhakkak götürürler,
Akşam, ekmek çocuklarına…
Yol gözleyen kadınlarına!
Kahramanlar diyorum adlarına,
Çünkü çook yakışıyor bu onlara.
