Bundan yillar once bir yurtta caresizce gunlerin gecmesini ve oradan kurtulmayi bekledigim gecelerde yorganimi basimin uzerine cekip altinda hayallerimin gercek oldugu gunleri dusunerek uyuyakalirdim.
Uzerinden yillar gecti, bir kismi gercek oldu o hayallerin. Sukurler olsun.
Kendimi dunyanin en sansli insani hissettigim anlar oldu. Tahmin edemeyecegim kadar Buyuk hayal kirikliklari yasadigim anlar da.
Simdi tahmin etmedigim bir yolun sonundayim. Gittim o yorgani buldum, sarildim. Yumusak ve sicacik. O kadar insan varken neden bu yorganla dost olmusum o zamanlar, bi daha anladim. Yorgan ayni, dertler farkli, ben hem ayni hem farkli.
Hayattan ogrendigim bikac sey var, onlardan bi tanesi: her sey geciyor. Iyi de olsa, kotu de olsa. Diger ogrendigim sey de ozlemler baki.
Elbet gecer bi gun, ondan suphem yok Ama cok ozleyecegim seni ben.
