benimdir. aynı zamanda benim de babamdır. babam da bana uzayı falan çok kendi anlatmasa da resimli ansiklopediler falan alıp atardı önüme, ben de bilgileri yemlerdim onlardan. merakım vardı çünkü, halen de var. bizim ufaklık da geçen gün national geographic'in uzay ve gezegenlerle ilgili bir ansiklopedisi var onla geldi yanıma, güneş patlaması çok ilgisini çekmiş ve onu heyecanlandırmış olacak ki baba bu patlayan şey geri üzerine mi düşüyor diye güneş'in fotoğrafını sordu heyecanla bana. evet dedim anlattım. sonra durdu, peki ıı bu patlama dünya'YA geliyor mu dedi. tedirginlikle sorunca ben de dünya ve güneş arasındaki mesafe çok fazla o yüzden patlama bize ulaşamaz dedim. o da hıııı, hiç de biye, ben bir keye oyun oynuyodum bana ulaşmıştı nani(yani) dünya'ya ben göymüştüm dedi. asdfghjk.. bunun gibi merak ve potansiyeller var ama bu eğitim sisteminde ve düzeninde sizce ne kadar ilerleyebilir bir çocuk bir düşünün. bu ülkede hayal kırıklıkları zamanla hevesini kıracak ve sonra hayatı üretkenlik olmayan bir rutine dönüşecek. ya da beyin göçüyle gidecek bu ülkeden.
