şimdi orada kullanılan emir kipi bir emir için değil istek için kullanılır.
dua ederken "şunu verir misiniz bunu verir misiniz" dedim kibar kibar, ayrıca "siz büyüksünüz, siz yücesiniz" dedim namaz kılarken. baktım politeizme kadar gider bu. yani türkçedeki kibarlık kalıpları çoğul içerdiği için sakıncalı bence.
yine kibarlık içeren sorun kalıbı da bence hoş durmuyor. ama isteyen istediği gibi dua eder, namazını kılar, allah'la senin aranda.
bi de belli bi bir bilinç edindikten sonra ilk defa namaz kılarken dizler ve ses titriyor. bilincini al gel göreceksin.
zaten namazın olayı odur. kendinden yüce bir varlıktan istekte bulunmak insanı rahatlatır, geleceğe umutla bakmasını sağlar. yoksa haşa allah megoloman değil ki devamlı senden yüceltme istesin. onu yücelteceksin ardından ondan bişeyler isteyeceksin, ona sığınacaksın. kendini iyi hissedeceksin.
şimdi "sır" falan diyorlar ya, hani evrene yolla falan. işte ordaki evren allah aslında.
