Sanı olarak doğrulanmamış ama - henüz- yanlış ya da doğru sayılmayacak görüştür. Sanı genellikle epistemenin karşısına konulsa da bu, bu kavramın özsel anlamından değil yorumundandır. Hakiki olmayan anlamına gelmez; bir görüştür, doğrulanabilir ve yanlışlanabilirdir.
Heidegger'e göre durum çok daha detaylıdır, ona göre diyorum ama o, eski yunancada böyle olduğunu söyler.
Heidegger doxa'nın görüş olarak 4 türü olduğunu, 4 biçimde doxa olduğunu söyler:
1. Görkem olarak; varlığın sahici ve en yüksek biçimde görünümü.
2. Kendisini değil de bir şeyi sunan yalın görünüş.
3. Olduğu gibi değil de yalnızca dışarıya öyle görünerek, salt görüş: aldatıcı görüş.
4. Bir kimsenin izlenimi, edindiği, bir şey hakkında fikir olarak görüş.
Buradan, Heidegger'in çözümlemesinden çıkarabiliriz ki Platon doxa'yı eleştirirken yalnızca bu yukarıdaki 3. Halini eleştiriyordu ama ona göre her türden görüş güvenilmezdi.
Kant'ın ise numen karşısına koyduğu fenomenin 2, 3, 4. Türün sentezi olduğunu söylemek yanlış olmaz.
Fenomenolojide ise görüşün, bir görünüm olarak görünüşü görmek anlamında konum almak olduğunu söyleyebiliriz. Ve buradan görünüşün gerçek ya da gerçek olmayan olarak etiketlendiği sonucu çıkmaz. Heidegger görünümünün Varlık'tan ayrılmayacağını, varlığa ait olduğunu söyler. Husserl bunu Kein Schein ohne Sein diyerek ifade etmiştir.
