Ben çocukken karşı apartmanda oturan bir gözde vardı.çok severdim gözdeyi.birgün kendisine yılışan kemalden kıskanıp önce kemali dövmüş,sonra gidip gözdenin saçını çekmiştim.ikisinede id duyguları ile aklımca ceza kestiğimi düşündüm.gözde gidip duvarın dibinde ağladı.ne büyük eşekmişim diye düşündüm bir an.sonra koşup bakkaldan iki puf kaparak,soluğu gözdenin yanında aldım"özür dilerim gözde" deyip puf'u oracıkta kırdım birini gözdeye uzattım mahallenin en güzel kızı başını kaldırıp önce puf'a baktı sonra bana,sonra birden ağlarken gülmeye döndü gözleri,
